Emali Demek Ne Demek?
Bir gün, soğuk bir kış akşamı, Elif’in telefonu çaldı. Hemen ekranına baktı; arayan sevgilisi Hakan’dı. Telefona cevap verdi, ama o an içini bir şeyler sıkıştırıyordu. Hakan, her zaman olduğu gibi çözüm odaklıydı, “Ne oldu, neden bu kadar sessizsin?” dedi.
Elif, derin bir nefes aldı, gözleri uzaklara kaydı. İçinde bir boşluk vardı; ona nasıl anlatacağını bilmiyordu. Bir şeyler anlatmak istiyor, ama hangi kelimeleri kullanacağını bir türlü çözemiyordu. İşte o an, kendi içinde “emali” dedi. Evet, o kelime tam da hissettiği şeydi.
Emali… Kendisini, bir şekilde ifade edemediği, duygularını dışarıya çıkaramadığı, kaybolmuş bir his. Hakan bir çözüm önerdi, yine pragmatik, yine stratejik: “Belki de bu konuda bir plan yapmalıyız.” Ama Elif, “Hayır,” diye düşündü, “Benim şu anda bir plana ihtiyacım yok. Hissetmek istiyorum, hissetmek… yalnızca.”
Emali, Elif’in içinde yavaşça büyüyen, ama dışarıya çıkaramadığı bir duyguydu. Bir boşluk, bir duygusal çatlak. Hakan’ın çözüm önerileriyle hiç ilgisi yoktu. O, duygusunu anlatmak, onu kabul ettirmek, kendisiyle yüzleşmek istiyordu. Ama bazen, erkekler ve kadınlar arasında, duyguların nasıl anlaşılacağına dair büyük bir fark vardı.
Bir kadının içindeki emali anlamak, yalnızca kelimelerle değil, dinlemekle mümkündü. Hakan, çözüm odaklı düşünmeye devam ederken, Elif’in içinde büyüyen o kelimeyi, o hissi anlamıyordu.
Erkeklerin Çözüm Odaklı Yaklaşımı
Erkekler genellikle sorunları çözmeye odaklanırlar. Hakan, bir şeyin yanlış gittiğini anlamıştı ve hemen çözüm bulmaya çalışıyordu. O anki yaklaşımı, “Bir plan yapalım, bir çözüm önerelim” oluyordu. Bu, erkeklerin doğal bir eğilimiydi; sorunları mantıklı bir şekilde çözmek, çözümün kendisi oluyordu.
Ancak bu yaklaşım bazen kadınların iç dünyasında bir boşluk yaratabilir. Elif, bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordu, ama bir plan ya da çözüm önerisinden çok, duygusal bir bağlantıya ihtiyaç duyuyordu. Kadınların bazen “olayları çözme”dense, “hissetme”ye ihtiyacı vardır. İşte bu noktada, Hakan’ın yaklaşımı, Elif’in duygusal ihtiyaçlarıyla örtüşmüyordu.
Kadınların İlişkisel Yaklaşımları
Elif, Hakan’a ne yapması gerektiğini anlatmaya çalışırken, bir kelime daha dudaklarından döküldü: “Emali…” Bu kelime, o anı ve içindeki boşluğu tanımlıyordu. O kadar derindi ki, bir çözümle geçiştirilemeyecek kadar karmaşıktı. Elif, Hakan’a yalnızca bir çözüm önermeyi değil, o boşluğu anlamasını, hissetmesini, ona dokunmasını istiyordu. O an, bir başkasına anlatmaya çalışmanın ne kadar zor olduğunu fark etti. Kadınlar bazen sadece hissetmek isterler, duygularını savunmak, bir ilişkiyi beslemek isterler.
Bütün mesele, bazen sorunları çözmek değil, o duyguyu paylaşıp, bir diğerine “ben buradayım” demektir. Emali, çözülmesi gereken bir problem değil, anlaşılması gereken bir duyguydu. Bu duyguyu sadece paylaşarak, kabul ederek ve birlikte hissederek aşmak mümkündü.
Sonunda Bir Anlayış
Hakan bir an durakladı. Şimdi, her zamanki gibi “bu konuda ne yapmalıyız?” sorusunu sormak yerine, Elif’in yanına oturdu. O an, sessizce onun yanında oldu, sadece ona alan tanıdı. Hakan, Elif’in hissettiklerini ve içinde büyüyen “emali” fark etti. Belki de çözüm, bir çözüm aramaktan geçmiyordu; belki de tek gereken şey, birbirlerine karşı empatik bir anlayışla yaklaşmaktı.
Elif, yavaşça Hakan’a baktı, gözlerinde bir rahatlama vardı. O an, “emali”nin anlamı, bir diğerinin kalbine dokunmak, ona yalnızca yanında olabileceğini göstermektir. Belki de hayatta bazen kelimelere gerek yoktur, sadece bir arada olmak yeterlidir. Çünkü gerçek bağlantı, çözümde değil, paylaşılan duygularda gizlidir.
Sonuç Olarak
Emali, bir boşluk, bir duygusal ihtiyacın adı olabilir. Ama bu boşluğu doldurmak, kelimelerle değil, bazen sadece bir “orada olmak”la mümkündür. Elif ve Hakan’ın hikâyesi gibi, ilişkilerde bazen çözüm aramak değil, o anı birlikte yaşamak önemlidir. Emali, bir arayış, bir his olarak hayatımıza girebilir, ama onun en güzel karşılığı, birbirimizi anlamak ve hissetmektir.
Bu yazıyı okuduktan sonra, belki de siz de kendi hayatınızda emali hissettiğiniz anları hatırlarsınız. O anlarda ne yaptınız? Kendinizi ifade etmek için ne kadar çaba sarf ettiniz? Yorumlarda düşüncelerinizi paylaşmak isterseniz, sizleri dinlemekten mutluluk duyarım!